Het is wat laat maar we zijn goed aangekomen in Indonesië. Werkelijk fantastisch! Op het vliegveld “Jakarta Soukarno-Hatta” stond het ontvangst comité al klaar, Opa, Mala & Liaatje. Vanaf het vliegveld was het een uurtje rijden naar Tangarang, de plaats waar we zouden verblijven. Het was gelijk gezellig in de auto en we keken onze ogen uit. Mooie palmbomen langs de weg en het verkeer hier is chaotisch. Eenmaal aangekomen bij het huis, gelegen in de wijk Alam Sutera, deelden we onder het genot van een koud pilsje onze meegebrachte cadeautjes uit.
Na iets teveel biertjes en wat bij geklets gingen we nog wat inkopen doen bij de Makro en de Matahari. Bij de Matahari, een soort winkelcentrum, hebben we ook nog lekker wat gegeten. We waren zo moe van de reis dat we niet meer wisten hoe we moesten staan. Na het eten weer terug naar huis. We waren nu echt kapot.
Na de boodschappen hebben we lekker buiten gezeten met een drankje. Echt lekker om weer ‘s avonds buiten te zitten en lekker te chillen. Daarna vroeg ons bedje in gekropen want de volgende dag begint onze vakantie echt en daar willen we volop van genieten!
Vandaag begonnen we uitgerust en wel aan een nieuwe dag in “de Indo”. Op het programma stond een tripje naar de oude haven, waar statige houten schepen het straatbeeld beheersen. De schepen zijn zowaar nog in gebruik en worden gebruikt voor goederenvervoer.
Het wandelingetje in de haven met opa was ook vermeldenswaardig. We werden namelijk stapvoets gevolgd door onze eigen auto, onze chauffeur hield passend afstand, zodat als we klaar waren met onze wandeling, we direct weer in de auto konden springen.
Na het havenavontuur stapten we weer in de auto om ons door het bizarre verkeer naar Ancol te laten rijden. Ancol is een enorm groots opgezet terrein met winkeltjes, galeries, horeca, bungalows en pretparken. We beperkten ons in eerste instantie tot een rondje door de kunstwinkeltjes en een paar heerlijke Bintang biertjes op het terras.
Lunchtijd was alweer aangebroken, dus we zochten een geschikt tentje op en laafden ons aan een zeebanket bestaande uit garnalen, grote en kleine schelpen die levend en wel uit een aquarium werden bereid.
‘s middags begaven we ons naar het Batavia Café, een onmiskenbaar overblijfsel uit de koloniale tijd. Daar konden we in een luxe omgeving lekker ontspannen, met wederom een lekker biertje. Hier waren de toiletten weer erg apart. Je bleek met je leuter tegen een gigantische spiegel aan te moeten plassen. Zeer apart en vermakelijk.
De dag werd afgesloten in een barretje, waar we alle belevenissen op ons lieten inwerken. We besloten dat het weer een goed bestede dag is geweest! Wordt vervolgd…
Vandaag begonnen we plan plan, rustig aan. Na een ontbijtje en een verfrissende douche, zetten we koers naar Taman Mini. Dit is een soort Madurodam van Indonesie. Elke bevolkingsgroep en eiland is vertegenwoordigd in het klein met een tempeltje of wat kenmerkende huisjes. Zo bezochten we binnen één dag Bali, Sumatra, Molukken, Borneo en nog vele andere gebieden in Indonesië.
In Taman Mini hebben we flink wat uurtjes rondgelopen. Behalve de stukjes culturele vertegenwoordiging waren er ook diverse musea. Deze kenmerkten zich vooral door leegstand en achterstallig onderhoud. Het budget bleek op te zijn. Waar in elk ander publiek gebied dozijnen mensen te vinden waren die gras knippen, kaartjes controleren en bewaken, was het hier relatief gezien erg stil. Leuk was het spoorwegmuseum, met oude stoomtreinen uit de Nederlandse periode.
In de Indonesische taal blijken nogal wat Nederlandse woorden te zitten. O.a.: taksi, informasi, transportasi, merk, type en gratis. Altijd makkelijk. Aan het eind van de middag maakten we een korte tussenstop in de enorme shopping mall Lipo Karawaci, waar we genoten van een lekker maaltje en een behandeling bij de kapsalon. Bowie was spekkoper met een uur durende behandeling die bekend staat als “créme badje”. Naar eigen zeggen: ideaal!
De avond hebben we doorgebracht in twee cafés. Het Hollands café, waar je bijna meer Europeanen ziet dan in Europa was een aparte, maar wat ons betreft eenmalige ervaring. In het danscafe dat we daarna aandeden hebben we het meer naar ons zin gehad. Hier hebben we flink wat biertjes soldaat gemaakt bij de poule tafel en zijn we flink los gegaan op de dansvloer. Opa en Mala gaven zelf het goede voorbeeld. De heupen van opa bleken nog behoorlijk soepel! Aan aandacht geen gebrek en met live muziek van een herboren Indo-Elvis kregen we een ideaal slot van de dag.
Op deze dinsdag scheidden de wegen van de Rude Boys zich kort en gingen we zowaar aan het werk. Jer ging ‘s ochtends samen met opa naar een zakelijke afspraak. Bow en Steef waren goed bezig door deze weblog bij te werken en leefden zich tevens uit in een nabij gelegen antiek- en souvenirwinkeltje.
De zakelijke afspraak vond plaats in een 4-sterren hotel ergens in het centrum van Jakarta. Daar trof ik een Nederlander die al diverse jaren in Indonesië actief is en participeert diverse bedrijven. De meeting verliep erg positief en we spraken onder meer af de mogelijkheden tot een samenwerking ten behoeve van een Indonesische OSM te gaan onderzoeken.
Ondertussen was de antiekwinkel geplunderd door de overgebleven twee Rude Boys, die zich achterop motors hadden verplaatst naar deze bestemming. Weer bij elkaar gekomen legden we de laatste hand aan de weblog om vrij vroeg alweer te vertrekken naar de entertainment.
Dit keer voerde onze kroegentocht langs een countrybar, barretjes genaamd MyBar en Strings om uiteindelijk te belanden in onze vaste stek Oscar, waar Elvis nog altijd niet dood en begraven bleek te zijn. Nadat we ons tot in de kleine uurtjes hadden vermaakt met de live muziek en karaoke, zijn we moe en voldaan naar huis vertrokken om ons op te maken voor de volgende dag: de tocht naar Charita Beach!
Even een korte nieuwsflits. Het nieuws bereikte ons vandaag dat er zich een aardbeving heeft voorgedaan in de buurt van de de Merapi, Yogjakarta. In tegenstelling tot wat we eerder dachten is de Merapi vulkaan zelf (nog) niet uitgebarsten. Dit werd wel verwacht, maar in plaats daarvan is er dus een aardbeving geweest in dat gebied.
Een nieuwsbericht van de BBC over de beving:
Het gebied waar het om gaat bevind zich echter op ruim 10 uur rijden van ons vandaan, aan de andere kant van het eiland Java. Wij hebben dan ook niets van de beving gemerkt, anders dan dat we deze op TV kunnen volgen. Geen zorgen over de Rude Boys dus, onze Mission continues!
De laatste volledige dag in Indonesië moet natuurlijk een bijzondere zijn. Omdat we al zoveel barre tochten en spannende avonturen hadden meegemaakt, besloten we er vandaag een relaxed dagje van te maken.
De eerste middagactiviteit bestond uit het bezoeken van de salon, waar Bowo en Jaya zich lieten trakteren op een uitgebreide massage. Als herboren stapten we weer in de auto om door te rijden naar een souvenir- en antiekwinkel. Hier wisten we nog wat leuke items te scoren. Alleen zo jammer dat onze koffers maar een gelimiteerde grootte hebben!
‘s Avonds vervoerden we ons naar de Jaya Pub. Dit bruine café heeft ook een vestiging in Rotterdam en oogt zowaar ouderwets Hollands gezellig. We genoten hier van een heerlijk diner. Het lokale bier testten we terloops ook uitgebreid, het was namelijk happy hour. De live muziek, gecombineerd met de sfeervolle omgeving en vriendelijke bediening, maakten dit bezoek meer dan geslaagd. Na de Jaya Pub vonden we tijd worden voor iets stevigers, dus we begaven ons naar de Block M, het beveiligde straatje waar een aantal gezellige cafés en discotheken in Jakarta zich bevinden.
Als eerste deden we de D’s Place aan. Dit danscafé kenmerkte zich, behalve door de pittige muziek, door de dansvloer die uitsluitend werd bevolkt door – zeker voor Indonesische begrippen – schaars geklede hitsige dames. Dit onwerkelijke tafereel was het zoveelste bewijs dat Indonesië niet in een vakantie te begrijpen valt. Omdat dit schouwspel, hoewel voor onze mannenogen niet onaardig, toch wel erg buitenaards overkwam, zochten we ons vertier toch al snel in een andere tent.
De Oscar, reeds bekend van twee voorgaande stapavonden, werd ook vandaag ons eindpunt. Hier lieten we ons tot sluitingstijd vermaken met alle ingredienten die een goed avondje stappen moet bevatten. Moe maar zeer voldaan keerden we terug om onze laatste nachtrust in Indonesie door te brengen; onze missie is bijna volbracht, morgen moeten we onze koffers – en onze biezen – alweer pakken!
Jakarta, Reisverslag | stefan May 15, 2006 | 
Comments Off on We zijn in Indonesië! 